Należy w tym miejscu zaznaczyć, że pomimo wnikliwego badania klinicznego i pełnego zestawu zdjęć radiologicznych, ostateczną decyzję o umieszczeniu i wielkości wszczepu podejmuje chirurg w czasie zabiegu, kiedy uzyskane wcześniej informacje zostają ostatecznie zweryfikowane. Szczególnie niekorzystna jest zła jakość kości, kiedy warstwa zbita jest cienka, gąbczasta zaś o małej gęstości i słabej wytrzymałości, co uniemożliwia stabilne osadzenie wszczepu i stanowi przeciwwskazanie do jego zastosowania.
Według Arcuri i Langa, aby możliwe było umieszczenie wszczepu w kości, muszą być spełnione następujące warunki protezy zębowe Gdańsk:
- szerokość przedsionkowo-językowa wyrostka zębodołowego powinna wynosić co najmniej 6 mm;
- odległość między korzeniami zębów sąsiednich powinna wynosić co najmniej 8 mm;
- krawędź kości powinna leżeć 10 mm powyżej kanału żuchwowego lub 10 mm poniżej dna zatoki szczękowej.
Niekorzystne warunki anatomiczne i brak wystarczającej ilości kości w miejscu wprowadzenia wszczepu nie stanowią obecnie bezwzględnego przeciwwskazania do jego zastosowania, a tylko przeciwwskazanie czasowe. Rozwój chirurgii protez zębowych Gdańska odtwórczej umożliwia odbudowę kości w żądanym miejscu i następnie usytuowanie wszczepu, który wówczas jest dobrze w niej umocowany. Przykładem może być przypadek młodej pacjentki leczonej zespołowo w Katedrze Protetyki Stomatologicznej i II Klinice Chirurgii Szczęko-wo-Twarzowej Akademii Medycznej w Warszawie, u której po nieudanej replantacji górnych kłów wystąpił znaczny zanik kostny, zagrażający nawet utrzymaniu zębów sąsiednich, tj. siecznych bocznych i pierwszych przed-trzonowych. Po usunięciu replantowanych kłów i wygojeniu się wyrostka zębodołowego w miejsce zresorbowanej kości zosta! wprowadzony przeszczep z kości talerza biodrowego, a po jego wgojeniu osadzono w nim wszczepy tytanowe, na których umocowano brakujące Idy. Wszczepy są z powodzeniem użytkowane od 14 lat.
Ocena podłoża kostnego nie jest możliwa bez przeprowadzenia dodatkowych badań radiologicznych
Badania dodatkowe
Do badań dodatkowych czy pomocniczych należą przede wszystkim: badania radiologiczne, modele diagnostyczne, płytki chirurgiczne, elektroniczny pomiar ruchomości wszczepów oraz - w niektórych przypadkach - również próbne protezy.
Badania radiologiczne. Bez badań radiologicznych niemożliwa jest ocena podłoża kostnego, kwalifikacja pacjenta, zaplanowanie leczenia implantologicznego i zabiegu chirurgicznego, prawidłowe osadzenie wszczepu oraz obserwacje następowe. Dzięki temu badaniu można uzyskać wiele cennych informacji na temat ilości i jakości kości, wielkości warstwy kości zbitej i kości gąbczastej, dna zatoki szczękowej, przebiegu kanału żuchwowego, umiejscowienia otworów bródkowych, obecności zębów, zatrzymanych, korzeni, torbieli itp. Wszystkie te dane są niezbędne do podjęcia decyzji 0 możliwościach osadzenia wszczepu w kości i jego usytuowaniu. W okresie pooperacyjnym badania radiologiczne umożliwiają ocenę poprawności zainstalowania wszczepu, dokładności dokręcenia śruby gojącej, a następnie pozwalają obserwować połączenie wszczepu z kością (procesy integracji kostnej), gęstość i architekturę kości, a w okresie późniejszym stopień jej zaniku.
Strid w okresie pooperacyjnym poleca wykonanie zdjęć rentgenowskich po tygodniu od zainstalowania wszczepu, po 6 i 12 miesiącach, i następnie w odstępach rocznych lub 3-letnich.